ივანიშვილის ჩანაფიქრი: რეალობა თუ ოცნება?

ხელისუფლებაში ბიძინა ივანიშვილის მოსვლიდან ათი თვის განმავლობაში მისი მთავრობის მოღვაწეობაზე დაკვირვებით ძნელია, ზუსტად განისაზღვროს, თუ როგორი  ტიპის ქვეყნის აშენებისკენ მიჰყავს მას საქართველო, რამდენადაც ამორფულია მისი პარტიის იდეოლოგიური ბაზისი და ძალზე  ჭრელია თავად კოალიცია „ქართული ოცნების“ შემადგენლობაც, რომელშიც უპრობლემოდ „პორტირდებიან“ პოლიტიკაში და სკამებზე დარჩენის მსურველები „ნაციონალური მოძრაობიდან“. მიუხედავად ამისა, უკვე შეიძლება მისი მართვის სტილის გარკვეული ანალიზის გაკეთება პრინციპით „ხე ნაყოფით იცნობა“, პრემიერის კონცეპტუალური ხედვის ზოგიერთი მნიშვნელოვანი ელემენტის ამოსაცნობად.

"ნაციონალური" მითების მსხვრევა

მე რომ მკითხოთ რა შეიცვალა ქვეყანაში ხელისუფლების ცვლილების შემდეგ, რამდენიმე ცვლილებას ნამდვილად დავასახელებ და არც მათი ფაქტებით და არგუმენტებით გამყარება გამიჭირდება. ასე მაგალითად, დღეს მედიას დაუბრუნდა ის თავისუფლება რაც მას წართმეული ჰქონდა წინა

უსამართლოდ აღდგენილი სამართლიანობა

ქვეყანაში ყვავის პროტექციონიზმი და ბიუროკრატიული თავხედობა. ადგილი გვაქვს შერჩევით სამართალთან - არ ვგულისხმობ პოლიტიკური პერსონების დაპატიმრებას. საგარეო კურსიც დაუდგენელია. ერთი სიტყვით, ქვეყანა ცუდი გზით მიდის.

ანტიმონოპოლიურ სამსახურს წელს ამოქმედება არ უწერია?!

მთავრობამ ანტიმონოპოლიური კანონმდებლობის მიღება საშემოდგომო სესიისთვის გადადო - ინფორმაცია ეკონომიკის მინისტრის მოადგილემ ნათია მიქელაძემ დაადასტურა. სპეციალისტები კი ვარაუდობენ, რომ კანონპროექტის განხილვა ვერც შემოდგომისთვის მოესწრება და საერთოდ, ქვეყანა 2013 წელს ანტიმონოპოლიური სამსახურის გარეშე ჩაამთავრებს. ეს კი ბაზარზე არსებულ არაკონკურენტუნარიან ვითარებას კიდევ უფრო გაახანგრძლივებს.

არადა სულ რამდენიმე დღის წინათ ეკონომიკის სამინისტროში არ გამორიცხავდნენ, რომ ანტიმონოპოლიური კანონპროექტის წარდგენა სამთავრობო სხდომაზე სწორედ ამ დღეებში მომხდარიყო.

არავითარი სხვა სამშობლო ამაზე მეტი არ გამაჩნია! (წერილი მესამე)

უფლისციხესთან  სისხლისფერი  ყაყაჩოს წვეთი / არა დაღვრილის, - დასაღვრელის, ალბათ, მაცნეა / არავითარი სხვა სამშობლო ამაზე მეტი არ გამაჩნია! (მურმან ლებანიძე)

ეროვნული ღირებულებებისა  და  პრიორიტეტებისსისტემა

ფაქტია, რომ ეროვნული ორიენტირების ჩამოყალიბება ურთულესი საკითხია. მას ვერც მარტო მწერლები და ხელოვნების წარმომადგენლები გადაწყვეტენ, ვერც მეცნიერები და პოლიტიკოსები, ვერც ცალკე აღებული პოლიტიკური პარტიები. საჭიროა საამისოდ სახელმწიფო პოლიტიკის შემუშავება, საჭიროა გაირკვეს თუ ტრადიციულად რა ფასეულობებზე დგას ჩვენი ქვეყანა და რისი დაცვა გვევალება ეს კი საზოგადოების წინაშე სამსჯავროდ გამოსატანი თემებია.

არავითარი სხვა სამშობლო ამაზე მეტი არ გამაჩნია! (წერილი მეორე)

უფლისციხესთან  სისხლისფერი  ყაყაჩოს წვეთი / არა დაღვრილის, - დასაღვრელის, ალბათ, მაცნეა / არავითარი სხვა სამშობლო ამაზე მეტი არ გამაჩნია! (მურმან ლებანიძე)

“იდეოლოგია“ თუ “დეიდეოლოგიზაცია“?

მართალია, ნიჭიერ, განსაკუთრებული ტალანტით დაჯილდოებულ ადამიანებს  ბუნება კი მრავლად ბადებს, მაგრამ ვინ უნდა დაინახოს და შეამჩნიოს ეს ხალხი, რათა მათი  უნარებიდან გამომდინარე ქვეყნისთვის საჭირო ფუნქცია - პალადინობა, (მცველობა) დააკისროს? ფეოდალური სახელმწიფო, რომლის ცხოვრების წესი ფავორიტიზმი და ნეპოტიზმია, მათ დანახვას შეუძლებელს ხდის,  დემოკრატიულ საზოგადოებას კი ამ მხრივ მრავალი შესაძლებლობა  გააჩნია.

"სტატისტიკა, რომელიც ადასტურებს, რომ "ნაცებმა" მოსახლეობას გენოციდი მოუწყო"

მეცნიერთა სადისკუსიო დარბაზის საინიციატივო ჯგუფის სახელით ის სტატისტიკური მონაცემები ვრცელდება, რომელიც ადასტურებს, რომ "ნაციონალურმა" ხელისუფლებამ საქართველოს მოსახლეობას გენოციდი მოუწყო.

„შარვალი ჩამხადეს და მაგიდაზე გადამაწვინეს“

თავდაცვის სამინისტროს სახმელეთო ჯარების შტაბის დაზვერვის სამმართველოს დაგეგმარების განყოფილების ოფიცერი, დავით ლონდარიძე 2011 წლის 16 სექტემბერს დილის 5:30 წუთზე სამხედრო პოლიციაში დაიბარეს. დაბარების მიზეზი მისთვის ტელეფონით არ განუმარტავთ. ადგილზე მისული ლონდარიძე სამხედრო პოლიციის ყოფილი უფროსის, მეგის ქარდავას კაბინეტში შეიყვანეს. ქარდავამ მას თავდაპირველად მოსთხოვა ეღიარებინა რატომ ინახავდა უჯრაში ნარკოტიკულ ნივთიერებას, რამდენიმე წუთის გასვლის შემდეგ კი ქარდავამ უკვე კატეგორიულად მოსთხოვა ეთქვა, რომ იგი რუსეთის სამხედრო დაზვერვის სასარგებლოდ ჯაშუშობდა.

არავითარი სხვა სამშობლო… (წერილი პირველი)

უფლისციხესთან  სისხლისფერი  ყაყაჩოს წვეთი / არადაღვრილის, - დასაღვრელის, ალბათ, მაცნეა / არავითარისხვა სამშობლო ამაზე მეტი არ გამაჩნია! (მურმან ლებანიძე)

უკანასკნელ ხანს ჩვენს საზოგადოებაში კიდევ უფრო იმატა ინტერესმა ეროვნული მრწამსის, სახელმწიფოებრივი ცნობიერების  პრობლემატიკისადმი. დროისგან ნაკარნახევი ეს მოთხოვნა, რა თქმა უნდა, არ არის შემთხვევითი.

თუ გავიხსენებთ ამ მხრივ არცთუ შორეული წარსულიდან ჩვენს გამოცდილებას, გვემახსოვრება, შევარდნაძის მმართველობის დროსაც, ამის თაობაზე მაშინაც ბევრს ვლაპარაკობდით, ხშირად ვმსჯელობდით პროვინციულ და ურაპატრიოტულ დონეზეც, მთავრობის სხდომაც კი მივუძღვენით, რათა ეროვნული იდეოლოგია სახელმწიფოებრივი პოლიტიკის პრიორიტეტულ მიმართულებად ქცეულიყო.

"ჩვენთვის არავის მოუცია უფლება ადამიანთა ჩამოწერისა" "თვითონ ცოდვილს მრცხვენია სხვის ცოდვებზე საუბარი" "რამდენადაც ჩვიდმეტი მაისი ერთ წელიწადში ისევ დაგვიდგება"

წმ. პავლე მოციქულის სახელობის მართლმადიდებლური ღვთისმეტყველების ცენტრს თხოვნით მიმართა საქართველოს მართლმადიდებლური ეკლესიის ერთერთმა სამღვდელო პირმა, რომ მისი 17 მაისთან დაკავშირებული წერილი გამოგვექვეყნებინა, წერილში უბრალოდ და მგრძნობიარედ არის გადმოცემული პირადი აზრი და ჩვენ მას უცვლელად გთავაზობთ, ავტორის თხოვნით  მის ვინაობას ანონიმურად ვტოვებთ.

***

"თავი დაანებონ ტლიკინს და კომპეტენტურ ხალხს ხელს ნუ შეუშლიან, მათი ჩასვრილი გამოასწორონ"

"ამ ყველაფერში მონაწილეობდა "ნაციონალების" ჟანდარმი დათო საყვარელიძე"

"ქართველი ხალხი ნახირი ეგონათ, საკუთარი თავი კი ერის მხსნელები"

"1-ლი ოქტომბრის მერე შოკში ჩავარდნენ და გაიყურსნენ, ახლა ისევ ხმა აიმაღლეს, გაიჯგიმნენ და უნამუსო რიტორიკა განაგრძეს"